Szkoły walk pochodzą zwłaszcza od systemów obronnych.Pewne struktury obronne kształciły się dzięki wpływowi doświadczeń na polu bitewnym, na co w największym stopniu wpływała charakter i jakość broni własnej a także przeciwników.Adekwatnie do tych armii państw i narodów, a wcześniej plemion, opracowywały optymalną technikę posługiwania się daną bronią, która miała na celu jak najlepsze eliminowanie przeciwników. Szkoły kształcące wojowników były w każdym państwie, od starożytności, aż po nowożytne armie państw współczesnych, chociaż dziś są to jednostki specjalne {wojsk|armii, które zajmują się technikami walki wręcz.Trudno jest sobie wyimaginować sukcesy greckie nad wojownikami perskimi bez tytanicznej pracy włożonej w przygotowanie wojowników, nie wnikając w to, czy była to placówka spartańska czy ateńska.Dzisiaj nikt nie zna imion mistrzów i nauczycieli którzy opracowywali i implementowali system prowadzenia wojny. Czy to oznacza że nie istnieli? Czy historia sztuki walki zaczyna się razem z pierwotnymi sztukami, jak wywodzące się z Indii jiaodi czy chińskie Chiao-ti-shu? Czy wiodącym mistrzem był Kwok-Yee, a prastara księga poświęcona metodom militarnym, „Sunzi” to zaczątek sztuk wojennych? Raczej nie.